Kustreis 2017

Dag 1

Onze trip langs de Belgische kust was goed gepland en mooi opgemaakt. Maandag ochtend moesten we al vroeg uit de veren en namen we de trein vanuit Schelle. Eerste stop was station Antwerpen Zuid. Dat was daar direct een hele klim met de rugzak op de schouders om van perron te wisselen. Een andere reiziger vond het sneller om de sporen te kruisen. Hij had gelijk, maar de voorbij zoevende, niet stoppende treinen gaven hem dan weer ongelijk. Het is daar dat we onze startfoto maakten, nadat we onze weerspiegeling zagen in het raam van de trein Oostende – Antwerpen die daar ook halt hield. Direct op Facebook geplaatst zodat iedereen wist dat we vertrokken waren en het echt meenden. In acht dagen stappen we gepakt en gezakt langs de Belgische kust.

 

Even later stapten we op de trein naar Gent Sint Pieters om daar over te stappen richting Adinkerke. We wisten dat het station daar lag net langs Plopsaland. Wat we niet wisten is dat Adinkerke – De Panne op zich al zo’n 3 Km stappen was. Verrassend waren de passage langs Plopsaland zwembad en aan de overzijde de begraafplaats van Belgische militairen. Directe confrontatie met honderden soldaten die stierven voor het vaderland. Als je Trumpen, Poetins en Noord-Koreanen vandaag bezig hoort en ziet, zo dichtbij en duidelijk zo stom. Allemaal kanonnenvlees, zo veel jaren later in volle besef van de zinloosheid.

Direct daarna konden we kiezen tussen baanstappen of parkstappen. Door de Oosthoekduinen bleek een prachtige optie. Daarna liepen we dwars door De Panne tot op het strand, waar een kleine, Engelse band ons welkom heette.

Van hieruit startte de echte stappentocht. Deel 1 tot in Nieuwpoort-bad. We zochten maximaal vaste grond op het strand, maar het bleef toch bij elke stap wat wegzakken. Opvallend was direct het weinige volk aan zee. Akkoord, niet direct zonne-bakken-weer, maar toch voldoende droog en warm om op het strand te vertoeven. Slechts enkele jongelingen op zeilcursus.

 

Zowel hotel Sandeshoved met restaurant op de dijk als de dagschotel in het restaurant wat verder waren Prima. Met zekerheid hielp de orgelist met aangename luistermuziek de ondergaande zon in alle rust de nacht te starten.

We legden zo’n 19 Km af.

Dag 2

We konden kiezen. Ofwel een beetje verder de vaargeul oversteken per bootjes, ofwel rond de haven van Nieuwpoort stappen. Het werd keuze twee en wel omdat we planden om langs de ruïne van bommenvrij te wandelen en met zekerheid langs het monument van koning Albert. Het poedermagazijn uit de periode 1818-1822 is het enige in zijn soort dat de beide wereldoorlogen trotseerde.

Net voor we het monument bereikten begon het keihard te regenen. Gelukkig stond er één boom met een vrij gesloten kruin en zagen we geen bliksemschichten. Voldoende bescherming en na enkele minuten stonden we opnieuw in den droge, onder de bogen van het monument. Dermate indrukwekkend dat ons volkslied spontaan over de lippen klonk.

Onmiddellijk waren we al in Lombardzijde, langs de grote baan. (Tramroute) Je moest wel verder wandelen tot aan het kleine zandpleintje, vooraan in het centrum. Wisten we veel dat Freddy Maertens van Lombardzijde was. Zijn standbeeld verried de trots van zijn dorpsgenoten.

Wat verder konden we het strand bereiken langs de heuvelrug van een mooie duin. Aan de top bekroop ons het gevoel van heerser over de wereld te zijn.

 

Lombardzijde en Westende waren we snel voorbij. We bleven op het strand stappen tot in Middelkerke waar we snel onze tweede nachtplaats vonden. Het hotel De Zeebries.

Verrassend! Tijdens onze verdere ontdekking van Middelkerke na de incheck hoorden we bekende muziek en een bekende stem. Toch wel Willy Sommers zeker die een late namiddag show ten beste gaf op een geïmproviseerd vrachtwagen podium. Leuke onderbreking, maar beter nog. Vooraf had Belle Perez opgetreden en om 20.00 uur kwam Niels de Stadsbader waar ikzelf al fan van ben sinds hij 13 was. Afspraak dus voor die avond en het werd een fantastische ervaring.

We bezochten nog even het casino gebouw. De laatste beelden, want binnenkort sluiten de deuren en moet je naar Blankenberge om te gokken. Niels was daar ook voor plaatsen van handtekeningen en nemen van selfies.

In bed duikelen was pas voor na middernacht. De dans adrenaline resulteerde in een slechte slaap.

Dag 3

We verlieten de kustlijn om de Atlantische Wal in Raversijde te bezoeken en de woning waar prins Karel, ooit nog de Regent van België.

Het bezoek aan de Atlantic Wall was een zeldzaam en indrukwekkend avontuur. We waren snel even van de wereld doordat we door de ellenlange tunnels aan verbindingen met verdedigingsplekken moesten lopen en ons echt even verdedigers van de Duitse linie waanden. We zagen in onze fantasie zo de jets overvliegen die we moesten neerhalen.

Grappig! We moesten even denken aan de opmerking van Benny die toen we met de groep daar enkele jaren geleden passeerden en we wat gingen drinken in de brasserie, samen met Frederik even op verkenning gingen in de tunnels en pas meer dan een uur later terug verschenen, denkend dat ze verloren waren gelopen en onder de indruk van de lengte van de tunnels. Wij gingen nu niet op verkenning, hadden de tijd en waren evengoed sterk onder de indruk.

Het prinselijk huisje was ook indrukwekkend. Vooral door zijn eenvoud en de idee dat een prins, ex regent, zich zo had teruggetrokken. In eenzaamheid en eenvoud. Het lijkt wel een Bokrijk huisje. Wel mooi en gezellig, maar klein.

Een beetje verder, duidelijk aangewezen, vind je inderdaad de brasserie waar we niet konden weerstaan aan het vis menu met de grote tong.

Voldaan trokken we daarna nog enkele stappen verder naar 1465. Dat leek echt wel Bokrijk. Met het materiaal dat archeologen hadden opgegraven in de directe omgeving, werden opnieuw een 4-tal huisjes gebouwd. Elk als type van rijk tot arm. Ondernemer voor hun tijd, kooplui en vissers. Daar hing toch ook een speciale sfeer en het vroeg niet veel fantasie om zich in te leven. We leerden dat de mensen zich toen concentreerden op één beroep en hun resultaat ruilden voor andere goederen. Vissers visten en boerden niet. Zij ruilden gevangen vis voor gewonnen groenten. Raversijde van 550 jaar geleden ofwel Walraversijde.

Terug naar het strand en doorgewandeld naar Oostende. We passeerden nog De Kinkhoorn. Daar had de va nog voor één dag geweest. Omdat hij werkte bij tegelbedrijf Gilliot kon jij daar op vakantie naar toe gaan, maar heeft hij samen met de moe nooit gedaan. Hindernis was nog de ingang tot de haven, maar met de overzetboot was deze snel genomen.

Ons verblijf bleek net voorbij het centrum en vroeg nog een flinke wandeling langs de vismijn. Duin & Zee was onze eerste B&B en de bazin moest cash betaald worden. We hadden niet voldoende bij en keerden daarom terug naar centrum Oostende om te “tanken”. Uiteraard werd dat ook nog een avondje stappen. De beruchte Langestraat hebben we ontweken. Blijkt daar ’s avonds minder leuk te zijn op straat.

Dag 4

Op nog geen 500m van ons verblijf bevindt zich het fort van Napoleon. Dat staat ook op onze planning van te bezoeken sites. Eigenlijk kon je dit vergelijken met de 200 jaar later aangelegde forten rond Antwerpen. Denkelijk was fort Napoleon het eerste vijfhoekige ontwerp, om op die wijze het ganse gebied achter de omwalling te kunnen bereiken met individueel geschut.

 

Net in deze periode liep de tentoonstelling “Summer of Love” met als thema de geschiedenis en de evolutie van het burgerprotest. Denk aan de Dolle Mina’s, Woodstock en de Flower Power.

 

 

Het TAZ (Theater aan de zee) was daar ook actief met een Franstalige zanggroep. Op de kleine binnenplaats startte net een optreden tijdens onze rondgang. Waarschijnlijk klanken in dialect, want veel konden we er niet van verstaan. Troubadours.

Even geïmproviseerd dwalen door de duinen na het bezoek en we bereikten opnieuw het strand.

We hadden vandaag wat meer tijd want over Bredene en Vosseslag bereikten we snel De Haan.

In Bredene dachten we nog het naaktstrand te ontdekken, maar we hebben niemand in zijn blootje gezien. Of was het dan misschien te koud. Droog, maar te weinig zon.

We bereikten de voor ons meest bekende plek aan de kust De Haan. We gingen nog even opzoek naar de resten van Sparrenduin, maar daar was nu alles van verdwenen. Wel ligt nog een groot terrein klaar om te bebouwen.

In De Haan hebben we overnacht in het centrum. Aan het park bij een sympathiek koppel. B&B Estee.

De Haan was nog een mooie avondwandeling waard, afgesloten met een heerlijk diner op de eerste verdieping van een restaurant op het plein.

In de brasserie midden in het park zong een zangeres Zuid-Amerikaanse melancholieke melodieën.

Midden in de nacht werd ik wakker door felle wind. Doorheen het open raam zag ik geesten in de boom langs het huis. Het leken wel  Che Guevara en Lincoln.

Dag 5

Winderig was het vandaag. Het zand op het strand was continue in beweging en geselde de blote benen. Onze volgende stop Blankenberge hadden we onmiddellijk in de kijker, maar de afstand bleef te lopen.

Het werd een inspannende wandeling met quasi niemand op het strand. Wel zeer rustgevend.

In Wenduine zagen we het paddenstoelenhuisje dat net zoals dat van De Haan bezet werd door een jongerenvereniging op kamp.

Ter hoogte van de Oesterput vonden we snel de sloep die ons naar de wal van de dijk bracht.

Onze kamer in hotel Malecot Boutique was al vrij en klaar om in te trekken. Dat was een geluk. Rugzakken achterlaten, opfrissen en de stad in.

Krantje lezen tijdens de lunch en herinnerd worden aan jaren geleden rondwandelen in de Alpen en eindigen op de horens van plotseling wild wordende koeien. Was een nachtmerrie.

Tijdens de stadswandeling passeren we de locatie van “Het Witte Paard” en we ontmoeten daar iemand die we dachten privé te kennen. Leuke babbel gehad en goed gelachen. Bleek dat Peter Thijssen te zijn, die ook de nieuwe zomerrevue “ Fascination” presenteerde en ook deel nam aan de show. Toffe gast.

Ondertussen sterkte onze interesse aan in het programma. Hoofdreden is dat we al van kinds af aan gehoord hebben over “Het Witte Paard”. Resultaat was dat we inschreven om die avond naar de show te gaan kijken. Zeker nadat Peter onderlijnde dat hier in Oostende de show beter is dan in Parijs.  

 

De show was prima, met hoogtepunten en mindere momenten. We zagen ook nog Jan Van Dycke. Dat was minder en niet meer van deze tijd. Anderzijds waren de Gibson Brothers er ook. Dat was prachtig. Onze eigen zangeres Sandrine verbaasde de zaal met haar talent.

Het werd nogmaals midden in de nacht.

Dag 6

Van Blankenberge gingen we in eerste plan tot Knokke-Heist. De passage van Zeebrugge is echter zo saai, lang en vrij ingewikkeld dat we het plan wijzigen en tot aan Zeebrugge wandelen. Ondertussen is het vrij fel beginnen regenen, maar we houden het goede humeur er in. Vriendelijke Nederlanders stellen voor om een fotootje van ons te maken. 

Daarna slaan we af naar het binnenland tot in Lissewege. Halverwege schuilden we nog even in een tankstation met een warme koffie. Ondanks alle beschermingen tegen nattigheid komen we daar kloddernat aan bij Toon in zijn B&B Fotoon. Toon is een kustfotograaf, verzamelaar van fototoestel en beheert een tentoonstellingsruimte. Boven heeft hij enkele kamers voor B&B gasten.

We krijgen onmiddellijk het voorstel om alles wat nat werd in een droogkast te proppen. Tegelijkertijd wandelen we langs het Ter Doest pad.

Lissewege is een verrassing van formaat. Heel pittoresk met wit geschilderde, streek originele huisjes, echte bakkers, veel kunstenaars en zelfs een oud snoepwinkeltje dat naast oud originele snoepjes ook alle moderne, kleurige plakkers aanbiedt. De net zelfgemaakte Boules de Berlins zijn heerlijk.

 

 

De kerk is bijzonder, maar zeker het bezoeken waard is het Heiligenmuseum. Het wordt daar duidelijk hoe dat dank zij pelgrims en te voet reizende Cistersiensers de evolutie in de geschiedenis van arbeid, techniek en gezond verstand hebben beïnvloed. 

 

Vooral de jaarkalender met per dag de dag Heilige in beeld gebracht is bijzonder en de moeite waard om aan te kopen.

Het pad “Ter Doest” loopt verder langs de vaart waar een aantal jongeren “De Put openhielden. Een voorlopige vzw omdat elders de toelating vervallen was. Later keer je langs de velden terug tot aan de grote schuur. Een zeer grote schuur en blijkbaar de enige in Europa waar nog geen nagel in geslagen is. Puur origineel. Vraag is wel wat daar allemaal op voorraad werd gehouden. Niet moeilijk dat in de Middeleeuwen naburige stammen verleid werden om eten te komen pikken.

Na bezoek aan de grote schuur en verder wandelend door de velden overviel ons plots een wolkbreuk. Gen simpele, maar een hele hevige. We konden ons echt niet beschermen. Was er toch een auto gepasseerd waarvan de chauffeur ons zag wandelen, wat verder op dezelfde hoeveelheid water over de auto kreeg, aan ons dacht en terugkeerde om ons op te laden. Onverwachte hulp van een sympathieke man.

Dag 7

De laatste etappe was vrij zwaar. Niet omwille van de afstand, maar doordat slechts de mogelijkheid bestond om langs één baan te blijven lopen. Urenlang. Waarshijnlijk had je wel bos- en landwegjes, welke konden gebruikt worden, maar wij waren slecht voorbereid voor dit stuk. 

Het enige vertier was de kleurrijke kraan van de oud ijzer handelaar. 

Enerzijds opgelucht en anderzijds minder welgezind omwille van het naderende einde van de trip, kwamen we de zone Brugge binnen langs de Ezelspoort. Een tiental minuten later arriveerden we aan het Hotel Floris. Een nieuwe verrassing wachtte ons op. We werden benoemd tot “Klant van de Dag”. Waarschijnlijk omdat alle andere kamers bezet waren werd ons de hotelsuite aangeboden. Zo maar, zonder enige opleg. Ze was wel nog niet klaar. Dat duurde nog een 2-tal uur.

De rugzakken achterlaten was geen probleem, dus Brugge herontdekken. Ondertussen was het zonnig weer geworden en was het gezellig flaneren door de stad. 

We waren wel zeer nieuwsgierig naar de suite en boden ons opnieuw aan zoals gesteld. Wauw! Wat een verrassing. Dat leek wel een appartement. Zo aangenaam en persoonlijk dat we verder binnen bleven. 

Op televisie was er ook de rechtstreeks uitzending van de plechtigheid voor de genseuvelde soldaten uit WO I. Eerst onder de Menenpoort. Steeds emotioneel bugelgeschal. 

Daarna op de Grote Markt in aanwezigheid van prominenten uit Engeland en België. Echt spijtig dat ook vanuit Duitsland niemand aanwezig was. Zou sterk onderlijnd hebben: " Nooit meer oorlog ". 

Dag 8

Laatste tripdag. Aangenaam slenteren en winkelen door Brugge. Even nog eens een anayse maken van het voormalige Medibrugge, concullega van Fabrilens. Even na 15.00 uur de trein op naar Antwerpen en daarna naar Puurs met afstap terug in Schelle. Tijdens de laatste rit hadden we een aanganame babbel met buur Michiel.